Η επιρροή του α/α χώρου το τελευταίο διάστημα σε τμήματα της νεολαίας και η προσέγγιση αριστερών οργανώσεων, καθιστούν επίκαιρη την κριτική του αναρχισμού από τους κλασσικούς του μαρξισμού, τόσο σε θεωρητικά, όσο και σε πολιτικά-πρακτικά ζητήματα.Κ. Μαρξ, Φ. Ένγκελς. Για τον αναρχισμό
ή
Κ. Μαρξ, Φ. Ένγκελς. Για τον αναρχισμό
Mpravo kai eyxaristoyme gia to skanarisma enos megaloy se ogko biblioy san kai ayto.
ΑπάντησηΔιαγραφήMono poy h perigrafh toy kai o "logos" skanarismatos toy 8a elega pos einai astoxos.
Den strefetai kosmos ston a/a xoro logw 8eorhtikhs anazhthshs h ths epirrohs ton ideon toy Proydhon , toy Bakunin , toy Stirner kai allwn toy 19oy aiona. H epirroh einai oytos h allos elaxisth kai kyrios h exairesh ston a/a xoro kata thn apopsh moy.
Strefetai logo ths aneparkeias ths aristeras kai ton ypoti8emenon marxistikon kommaton oso kai gia ta kakws keimena opoy hr8e sta pragmata h aristera se oles tis version.
Ναι, αλλά αυτό δεν αφαιρεί καθόλου την επικαιρότητα των συγκεκριμένων αποσπασμάτων που υπάρχουν σε αυτό το βιβλίο. Ο Αναρχικός χώρος πάντα είχε, έχει και θα έχει πρόβλημα θεωρητικής τεκμηρίωσης της δράσης του, πρόβλημα που μετατρέπει την ίδια τη δράση του σε δράση και πράξη τυφλοπόντικα. Ο Α/α χώρος δεν είναι ούτε καν αναρχικός χώρος αφού εκείνες οι υλικές προϋποθέσεις που έκαναν τον αναρχισμό και τον Προυντονιμό να έχει απήχηση στις μάζες έχουν εκλείψει. Ο Α/α χώρος είναι μάλλον ένα ετερογενές σύμφυρμα απογοητευμένων εργατιστών, αυτόνομων και lifestyle αντι-κουλτουρέων και συμφωνώ μαζί σου πως ο βασικός λόγος ύπαρξής του είναι η θορυβώδεις απουσία και μιζέρια της κομμουνιστικής αριστεράς που ή θα απονεκρώνει τον Μαρξισμό ή τον θεωρεί μη επίκαιρο. Αλλά ο Μαρξισμός, όπως και κάθε επιστήμη που δεν αναλώνεται σε ιδεολογία πρέπει να αφομοιωθεί για την παραπέρα ανάπτυξή του. Μόνο έτσι η επιστημονικές αφαιρέσεις του Μαρξισμού έχουν αξία: όταν εφαρμόζονται στην ζωντανή, συγκεκριμένη ιστορική πραγματικότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα διαφωνήσω μαζί σου σχετικά με την περιγραφή και το "λόγο". Αντικείμενο του εν λόγω βιβλίου είναι η κριτική τόσο στις θεωρητικές απόψεις, όσο και στην πρακτική των θεμελιωτών του αναρχισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω μαζί σου στο ότι ο κόσμος δεν στρέφεται λόγο θεωρητικής αναζήτησης στους θεωρητικούς της αναρχίας, αλλά ακριβώς λόγω απουσίας θεωρίας, αυθόρμητα και ελλείψει πειστικού λόγου και προοπτικής της αριστεράς. Όταν αυτό που ξεκινά αυθόρμητα δεν αναπτύσσεται σε συνειδητό (από εν εαυτό σε δι' εαυτό), τότε οι αναρχικές θέσεις με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αποκτούν έρεισμα.
Η γνώση του μαρξ(ιστ)ικού κεκτημένου είναι αναγκαία, αλλά όχι πλέον ικανή συνθήκη για την ανάπτυξη νικηφόρου κομμουνιστικού κινήματος. Καθίσταται αναγκαία η διαλεκτική άρση αυτού του κεκτημένου. Μια προσπάθεια γίνεται με το εγχείρημα της "Λογικής της Ιστορίας".
@Vivlio2ebbok,
ΑπάντησηΔιαγραφήγνωρίζω το εγχείρημα "Λογική της Ιστορίας" και έχω διαβάσει αρκετά πάνω σε αυτό και έχω υπόψιν μου και την προσφορά των Πατέλη, Δαφέρμου, Παυλίδη και άλλων που "ανήκουν" σε αυτό το εγχείρημα αλλά η "άρση" του μαρξισμού γίνεται μέσα από τον ίδιο τον Μαρξισμό και όχι έξω από αυτόν. Ο Λένιν στον "Ιμπεριαλισμό" αίρει τον Μαρξισμό αναπτύσσοντάς τον γιατί το ίδιο το αντικείμενο του Μαρξισμού, ο καπιταλισμός (και η υπέρβασή του), είναι εν κινήσει και αλλάζει συνεχώς. Ο Μαρξ δεν άφησε συνταγές για τις κουζίνες του μέλλοντος. Και ακόμα, οι "πρώιμες" σοσιαλιστικές επαναστάσεις, έτσι όπως χαρακτηρίζονται από τον Βαζιούλιν, είναι ένας α posteriori απλός σχολαστικός χαρακτηρισμός που δεν μας λέει τίποτα για την αντιφατική φύση τους. Επίσης,το γραφειοκρατικό φαινόμενο δεν μπορεί να προκύψει μηχανιστικά μόνο και μόνο επειδή τα μέσα παραγωγής δεν είναι επαρκώς αυτοματοποιημένα, συσκοτίζοντας τον τρόπο παραγωγής των ιδίων σε ένα παράλληλο "πρώιμο" σοσιαλιστικό σύμπαν, υπονοώντας το τοπικά εφικτό του σοσιαλισμού που στην πραγματικότητα είναι ανέφικτο. Ένας αισθητός τεχνολογικός αναγωγισμός περιρρέει εδώ. Τέλος, η παραγωγή αυτομάτων από αυτόματα καθεαυτή είναι ανέφικτη ακόμα και στον κομμουνισμό και δε μπορεί αυτό να είναι το μοναδικό χαρακτηριστικό του που θα εγγυάται την ολοκληρωμένη ανάπτυξη του ανθρώπου ως προσωπικότητα. Αυτές είναι κάποιες σκέψεις, απορίες μου που σε καμία περίπτωση δε θέλουν να "μειώσουν" την προσφορά της "λογικής της ιστορίας". Ο Πατέλης, ο Δαφέρμος, ο Παυλίδης είναι, πραγματικά, α ν ε κ τ ί μ η τ ο ι.
Μια προσπάθεια γίνεται και εδώ:
http://www.prospettivamarxista.org/Home.htm