Σελίδες

«Η θεωρητική προτρέχουσα σύλληψη της μελλοντικής κοινωνίας είναι απαραίτητη ώστε να φωτίζεται ο πρακτικός υπέρ της αγώνας. Έτσι ώστε ο αγώνας αυτός να μην είναι τυφλός είτε σχεδόν τυφλός, αλλά συνειδητοποιημένος και εμπνευσμένος.»


10 απλά μαθήματα Σύγχρονης Επαναστατικής Θεωρίας. Κλασικός μαρξισμός και Λογική της Ιστορίας

Μαθήματα Ιστορίας του μαρξισμού
Πρόγραμμα μελέτης

Ευχαριστούμε τους συντρόφους ή/και τους φορείς που προωθούν την ηλεκτρονική βιβλιοθήκη και παραπέμπουν στον ιστοχώρο "Η ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΜΗ",
πρέπει ωστόσο να είναι ξεκάθαρο στους αναγνώστες μας πως το μπλόγκ ούτε προωθεί, ούτε σχετίζεται με κάποιο συγκεκριμένο φορέα της κομμουνιστικής αριστεράς,
η στράτευσή μας είναι με το κομμουνιστικό κίνημα εν γένει, γνωρίζοντας πως ο ρόλος της θεωρίας είναι πολύ διαφορετικός.


Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

Βόινιτς Ε.Λ. Ο Οίστρος



Βόινιτς Ε.Λ. Ο Οίστρος DJVU Djvu OCR Περιεχόμενα με συνδέσμους
ή
Βόινιτς Ε.Λ. Ο Οίστρος DJVU Djvu OCR Περιεχόμενα με συνδέσμους

Από το οπισθόφυλλο:
Η Αγγλίδα συγγραφέας Έθελ Λίλιαν Βόινιτς (1864-1960), ήταν κόρη του μαθηματικού Τζ. Μπουλ και γυναίκα του Πολωνού επαναστάτη Μ. Βόινιτς. Γνωρίστηκε με τον Ένγκελς, τον Πλεχάνοφ και άλλους επαναστάτες διανοούμενους της εποχής. Μετέφρασε στα αγγλικά ρωσική πεζογραφία και ποίηση. Έγραψε τα μυθιστορήματα «Ο Οίστρος» (1896), «Τζακ Ρέιμοντ» (1901), «Το τέλος μιας φιλίας» (1910), «Ο Οίστρος στην εξορία» (1926), «Βγάλε τα παπούτσια σου» (1945), καθώς και μουσικά έργα (ορατόριο «Βαβυλών» κ.ά.).
«Ο Οίστρος» χαρακτηρίζεται σαν το καλύτερο έργο της Βόινιτς. Είναι ένα δυναμικό μυθιστόρημα, γεμάτο δράση και δημιουργική φαντασία, που αναφέρεται στον απελευθερωτικό αγώνα του ιταλικού λαού στα χρόνια 1830-1850. Εξιστορεί πως ένας αρχικά άσημος και διστακτικός νέος, γιος κληρικού, ορθώνεται κλιμακωτά σ' έναν ηρωικό μαχητή ενάντια στην τυραννία, - την εκμετάλλευση, την υποκρισία και τον αντιδραστικό ρόλο του κλήρου.
«Ο Οίστρος» μεταφράστηκε σε πολλές ξένες γλώσσες. Στη Σοβιετική Ένωση χρησιμοποιήθηκε σα λογοτεχνική βάση για θεατρικά έργα, κινηματογραφικές ταινίες και όπερες.

Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2013

Παπαμαύρος Μ. Σύστημα νέας παιδαγωγικής



Παπαμαύρος Μ. Σύστημα νέας παιδαγωγικής DJVU Περιεχόμενα με συνδέσμους
ή
Παπαμαύρος Μ. Σύστημα νέας παιδαγωγικής DJVU Περιεχόμενα με συνδέσμους


ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Πρόλογος
1. Για Προσανατολισμό
Ο ταξικός χαρακτήρας της παιδείας στα μέχρι σήμερα κοινωνικά καθεστώτα. Η Παιδεία στο δουλοκτητικό κοινωνικό σύστημα.— Η Παιδεία στην εποχή της Φεουδαρχίας και της εκκλησιαστικής εξουσίας.— Η Παιδεία στην καπιταλιστική κοινωνία. Η ανθρωπιστική Παιδεία στην αταξική σοσιαλιστική κοινωνία. Η Θεωρία του Διαλεκτικού Υλισμού. Ιστορικός Υλισμός. Ιστορική ανασκόπηση της Διαλεκτικής μεθόδου. Ιστορική ανασκόπηση της υλιστικής αντίληψης του κόσμου. Ιδιότητες της Διαλεκτικής μεθόδου. Η αγωγή σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Διαλεκτικού Υλισμού. Κριτική της αστικής Παιδαγωγικής με βάση τις απαιτήσεις αυτές (Ερβατιανό σύστημα.— Ούγκω Γκάουντιχ — Γκέοργκ Κερσενστάινερ — Τζων Ντιούι
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ. Η παιδαγωγική σαν επιστήμη της αγωγής
2. Το αντικείμενο και η μέθοδος της Σοσιαλιστικής Παιδαγωγικής
Ανάπτυξη του όρου Αγωγή. Η αγωγή του ανθρώπου σαν κοινωνική λειτουργία. Αστική και σοσιαλιστική Παιδαγωγική. Εξαγωγή της σοσιαλιστικής αγωγής από την πραγματικότητα της ζωής της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Οι συγκεκριμένες ασχολίες της σοσιαλιστικής Παιδαγωγικής. Ο τρόπος παραγωγής των υλικών αγαθών και το πνευματικό εποικοδόμημα του λαού. Η εξαγωγή της αστικής Παιδαγωγικής από καθαρά ιδεαλιστικούς παράγοντες Η εσωτερική διάσπαση του αστικού πολιτισμού. Η Μέθοδος της σοσιαλιστικής Παιδαγωγικής. Η σοσιαλιστική Μέθοδος της Παιδαγωγικής έχει τη δική της Λογική και δεν καθορίζεται από «βοηθητικές» επιστήμες. Αρχές της σοσιαλιστικής παιδαγωγικής μεθόδου: α) Σχετικά με την παιδαγωγική εργασία και β) σχετικά με τη διδασκαλία
3. Η αυτονομία της Παιδαγωγικής επιστήμης και η θέση της μέσα στο πλαίσιο της Επιστήμης
Στην αστική Παιδαγωγική τόσο ο σκοπός όσο και η μέθοδος της αγωγής καθορίζονται από ξένες επιστήμες. Η έννοια της αγωγής σαν εποικοδομητική αρχή της σοσιαλιστικής Παιδαγωγικής. Η ψυχολογία και η Ηθική δε μπορούν να θεμελιώσουν την Παιδαγωγική. Η αισθητική θεμελίωση της Παιδαγωγικής κατά τον Έρνστ Βέμπερ. Το αισθητικό και το παιδαγωγικό φαινόμενο. Διαίρεση των επιστημών κατά διάφορους φιλοσόφους και επιστήμονες. Η θέση της Παιδαγωγικής μέσα στη διάκριση των επιστημών κατά τον Φρ. Έγκελς
4. Ατομική ή κοινωνική Παιδαγωγική;
Οι δυο αντιμέτωπες θεωρίες του Ρουσσώ και του Νάτορπ. Η παιδαγωγική επίδραση του Ρουσσώ. Η ερβατιανή αντίληψη στο παραπάνω πρόβλημα. Η ατομιστική αντίληψη της αστικής κοινωνίας. Πώς πρέπει να τεθεί το πρόβλημα; Αγωγή και μόρφωση του ατόμου έξω από την κοινωνία δεν υπάρχει. Ο άνθρωπος και σωματικά και πνευματικά είναι δημιούργημα της ομάδας. Μόνο Η κοινωνική Παιδαγωγική υπάρχει. Καλλιέργεια της ομαδικής αγωγής στο σχολείο. Η δημιουργία ομαδικής σχολικής ζωής
5. Παιδαγωγική και Πολιτική
Η σχέση Παιδαγωγικής και Πολιτικής κατά τον Έρβαρτο. Η Παιδαγωγική στη σοσιαλιστική Κοινωνία μέσο της κρατικής Πολιτικής. Ο Λένιν και η Παιδαγωγική. Η έννοια του ανθρωπισμού σήμερα. Η αστική Παιδαγωγική δε μπορεί να καλλιεργήσει ανθρωπιστική αγωγή. Η αστική καπιταλιστική κοινωνία και οι μορφωτικές απαιτήσεις του προλεταριάτου. Αντιδραστικές παραπλανητικές διδασκαλίες της αστικής τάξης. Η σημερινή εκπαιδευτική πολιτική του ελληνικού Κράτους. Ο διπλός χαρακτήρας της εκπαιδευτικής πολιτικής του αστικού Κράτους. Νομοθεσία. Δημόσιοι υπάλληλοι
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ. ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ
6. Αγωγή. Μόρφωση και Διδασκαλία
Αλληλοκαθορισμός και αλληλεξάρτηση των τριών τούτων ενεργειών. Η έννοια της αγωγής και της μόρφωσης στις διάφορες εποχές. Σχέση της αγωγής προς τη μόρφωση και προς τη διδασκαλία. Μόρφωση και πολιτισμός. Η παιδαγωγική αξιολογία. Η έννοια της αγωγής σαν θεμελιακή έννοια της Παιδαγωγικής. Κριτική της αξιολογικής Παιδαγωγικής και της Τυπολογίας από σοσιαλιστική άποψη. Τα πολιτιστικά αγαθά και τα Α. Προγράμματα των σχολείων. Η διδασκαλία και το σχολείο. Το είδος των γνώσεων στο σοσιαλιστικό σχολείο. Η ενιαία εφαρμογή των τριών ενεργειών, αγωγής, μόρφωσης και διδασκαλίας
7. Ο σκοπός της αγωγής
Η αντίθεση ανάμεσα στις πρώτες προοδευτικές τάσεις της αστικής κοινωνίας και τις τάσεις όταν αργότερα έγινε καθεστώς. Ο ταξικός χαρακτήρας της αστικής αγωγής. Ο εμπειρικά καθορισμένος σκοπός της σοσιαλιστικής αγωγής. Ο νέος άνθρωπος, που επιδιώκει να δημιουργήσει Η σοσιαλιστική αγωγή. Οι ιδιότητες του νέου ανθρώπου. Η έννοια της προσωπικότητας στη σοσιαλιστική Παιδαγωγική. Οι παγίδες της αστικής κοινωνίας προς τη νεολαία. Η διατύπωση του σκοπού της σοσιαλιστικής αγωγής και σύγκριση του με το σκοπό της αστικής αγωγής. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του σοσιαλιστικού παιδαγωγικού σκοπού
8. Το πρόβλημα του Ντετερμινισμού
Ανάλυση των όρων ντετερμινισμός και ιντετερμινισμός στην Παιδαγωγική. Οι δύο αντίθετες κατευθύνσεις του προβλήματος. Η αρνητική θέση του Σοπενχάουερ. το νόημα του ερβατιανού ντετερμινισμού. Ο νόμος της αιτιότητας στη φυσική ζωή. Η υλιστική θέση του προβλήματος. Η επίδραση των τριών παραγόντων της κληρονομικότητας, του φυσικού και κοινωνικού περιβάλλοντος και της σκόπιμης αγωγής απάνω στον άνθρωπο. Μέντελ και Μεντελισμός. Οι αντιδραστικές έρευνες του Μόργκαν και του Βάϊσμαν. Οι έρευνες των Μιτσούριν και Μιτσουρανισμός, Λυσσένκο και εξελικτική Βιολογία. Το παιδαγωγικό εξαγόμενο από τις έρευνες Μιτσούριν – Λυσσένκο
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ. ΤΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ
9. Η διανοητική αγωγή
Ο ενιαίος χαρακτήρας της έννοιας της αγωγής. Διανοητική αγωγή και διδασκαλία. Έννοια και διαίρεση της Διδακτικής. Η διανοητική μόρφωση. Η σημασία των επιστημονικών γνώσεων στη σοσιαλιστική Παιδαγωγική. Οι γνώσεις σαν πορίσματα των τελευταίων επιστημονικών ερευνών. Η σωστή έννοια της «παιδαγωγούσης» διδασκαλίας. Η διδασκαλία πρέπει να δώσει στο νέο σοσιαλιστή μια επιστημονική κοσμοθεωρία. Ο Διαλεκτικός υλισμός η καλύτερη επιστημονική θεωρία
Τα θέματα της Διδακτικής: α) το Αναλυτικό Πρόγραμμα των σχολείων. Ιστορία των Α. Προγραμμάτων. Τα μαθήματα του προγράμματος και η προέλευση τους. Η σημασία του κάθε μαθήματος
Το Αναλυτικό Πρόγραμμα και ο νεοελληνικός πολιτισμός. Αρχαία και σημερινή Ελλάδα
β) Ο τρόπος της διδασκαλίας. Ιστορία του τρόπου της διδασκαλίας. Αναλυτικοσυνθετική μέθοδος της εξέτασης των πραγμάτων. Η ποικιλία του τρόπου της διδασκαλίας στο σοσιαλιστικό σχολείο. Διδακτικές αρχές της διδασκαλίας. Η πρώτη διδακτική αρχή. Εφαρμογή της πρώτης διδακτικής αρχής σε διάφορα μαθήματα. Η συνεργατική κοινότητα σαν μορφή διδασκαλίας. Τα θέματα. Η αρχή της κατανομής και της συγκέντρωσης της εργασίας
γ) Η Πολυτεχνική μόρφωση. Η πολυτεχνική μόρφωση και οι σημερινές ανάγκες της ζωής. Ο επαγγελματικός προσανατολισμός. Εκλογή του επαγγέλματος και τα αμερικανικά τεστ
10. Η ηθική αγωγή
Η διαφορά της Ηθικής ανάμεσα στην αστική καπιταλιστική και τη σοσιαλιστική κοινωνία. Η διαφορά του τρόπου Παραγωγής στην αστική και στη σοσιαλιστική κοινωνία. Η Ηθική κοινωνική εκδήλωση. Η Ηθική κατά τη σοσιαλιστική άποψη εξελίσσεται και άλλαζε. Κάθε κοινωνία σε κάθε εποχή έχει την Ηθική της. Ηθική σαν σχέση του ανθρώπου προς τον άνθρωπο. Έξω ή απάνω από την κοινωνία, Ηθική δεν υπάρχει. Η αστική Ηθική είναι ταξική, η σοσιαλιστική αταξική. Η αστική Ηθική είναι θρησκευτική, η σοσιαλιστική κοινωνική και πανανθρώπινη. Η αστική Ηθική επιβάλλεται, είναι η αναγκαστική υποταγή στον ηθικό νόμο, πού κατ’ αυτός είναι άχρονος και απόλυτος Ο σοσιαλιστής εφαρμόζει την Ηθική συνειδητά στις πράξεις του. Ο σοσιαλιστής πρέπει να αποστήσει συνειδητές ηθικές πεποιθήσεις και ηθικές αρχές. Πρέπει να κατέχει μια ηθική κοσμοθεωρία. Ο ρυθμός και η συνέπεια στη ζωή του. Οι ηθικές γνώσεις δε σημαίνουν την ηθικότητα. Ο σοσιαλιστής, με τη δυνατή του θέληση γίνεται κύριος και ρυθμιστής των συναισθημάτων και παθών του
Τα στοιχεία της σοσιαλιστικής Ηθικής: Ο πατριωτισμός. Η αγάπη προς το λαό και το μίσος προς τους τυράννους του. Καλλιέργεια του πατριωτισμού στο σχολείο. Η αγωγή προς εργασία Η σημασία της εργασίας κατά διαφόρους παιδαγωγούς. Ηθική και πειθαρχία. Ηθική και ειρήνη. Η σχολική Κοινότητα ηθικός παράγοντας
11. Η αισθητική αγωγή
Σκοπός της αισθητικής αγωγής στο σχολείο Η έννοια του αισθητικά ωραίου. Ο κοινωνικός χαρακτήρας της Τέχνης. Η λαϊκή μας Τέχνη. Ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός στην Τέχνη. Η λαϊκή τέχνη βάση της Καλλιτεχνίας. Η ανάπτυξη του αισθητικού συναισθήματος στην Οικογένεια. Η αισθητική σημασία των παραμυθιών. Αισθητική αγωγή στο σχολείο. Τα Τεχνικά μαθήματα. Ανάγνωση και Απαγγελία. Άλλες ευκαιρίες καλλιέργειας αισθητικής αγωγής στο σχολείο. Το ωραίο στη φύση Η εμφάνιση του δασκάλου. Η διακόσμηση του σχολείου
12. Η σωματική αγωγή
Η διατήρηση της υγείας πρώτο μέλημα της σωματικής αγωγής. Τα στοιχεία της υγιεινής ζωής. Ο μαθητής πρέπει να έχει συνείδηση της καλής υγείας. Η σωματική αγωγή στην αρχαία Ελλάδα και στο μεσαίωνα. Η σωματική αγωγή στη Νέα και τη σημερινή εποχή. Η σωματική τόνωση του ελληνικού λαού. Η σημασία των αισθητηρίων οργάνων για τη σωματική αγωγή. Τροφή. Καθαριότητα. Αέρας, ήλιος και νερό. Ειδική σημασία του μαθήματος της Γυμναστικής. Η Γυμναστική στο Δημοτικό και στη Μέση παιδεία. Η Γυμναστική των κοριτσιών
13. Η Παιδαγωγική της προσχολικής ηλικίας
Τα συστατικά της αγωγής στο Νηπιαγωγείο τα ίδια με τα συστατικά της αγωγής στο σχολείο. Η πνευματική ανάπτυξη του βρέφους και του νηπίου πριν από την είσοδο του στο Νηπιαγωγείο. Οι σκοποί της αγωγής στο Νηπιαγωγείο. Παιχνίδια, εργασίες και ιστορίες στο Νηπιαγωγείο. Η Μουσική στο Νηπιαγωγείο. Τα παραμύθια στο Νηπιαγωγείο. Η σωματική αγωγή στο Νηπιαγωγείο. Η διανοητική μόρφωση. Η ηθική αγωγή στο Νηπιαγωγείο. Η αισθητική αγωγή. Το Νηπιαγωγείο προπαρασκευαστικό του σχολείου. Μεγάλοι παιδαγωγοί του Νηπιαγωγείου
14. Ειδική επαγγελματική μόρφωση
Σχέση της ειδικής επαγγελματικής προς τη γενική εγκυκλοπαιδική μόρφωση. Παιδαγωγικές αρχές της επαγγελματικής μόρφωσης στη σοσιαλιστική κοινωνία. Επαγγελματική μόρφωση και ειδίκευση. Η επαγγελματική μόρφωση στη Ρωσία. Η επαγγελματική μόρφωση στην Ελλάδα. Ο τελευταίος νόμος περί τεχνικών γυμνασίων. Η Παπαστράτειος Σχολή. Η Σεβαστοπούλειος Εργατική Σχολή. Η Σιβιτανίδειος Σχολή
ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ. ΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ
15. Η οικογένεια και η αγωγή
Φυσικοί και κοινωνικοί παράγοντες της αγωγής. Η σημασία της Οικογένειας σαν παράγοντας αγωγής στην αστική κοινωνία. Η Οικογένεια στη σοσιαλιστική αγωγή. Οι ιδρυτές του κομμουνισμού σαν γονείς. Η αρνητική θέση του Βύνεκεν στο ζήτημα της παιδαγωγικής σημασίας της Οικογένειας. Η Οικογένεια στην Ελλάδα σήμερα. Η θέση της Οικογένειας στη σειρά των παιδαγωγικών παραγόντων στη σοσιαλιστική Παιδαγωγική. Οικογένεια και σχολείο
16. Κοινωνία και αγωγή
Διαφορές ανάμεσα στη σχολική και την κοινωνική αγωγή. Τα δημόσια θεάματα και το παιδί. Τα δημόσια αναγνώσματα και το παιδί. Αντίθεση στην αστική κοινωνία ανάμεσα στα δύο είδη της αγωγής και συνεργασίας τους στη σοσιαλιστική κοινωνία. Μεθοδικές αρχές καλλιέργειας της κοινωνικής αγωγής
17. Κράτος και αγωγή
Η εκπαιδευτική πολιτική του αστικού κράτους στον καιρό της ανόδου της αστικής τάξης. Η εκπαιδευτική πολιτική του ίδιου κράτους σήμερα. Το Κράτος πρώτος παράγοντας αγωγής στη σοσιαλιστική κοινωνία. Η υποχρεωτική φοίτηση δικαίωμα του πολίτη. Στοιχεία εκπαιδευτικής πολιτικής των Λαϊκών Δημοκρατιών και της Ρωσίας. Η οργάνωση των σχολείων μας. Η Διοίκηση των σχολείων μας. Η επιθεώρηση των σχολείων μας. Τα Πρότυπα και τα Πειραματικά σχολεία
18. Το σχολείο και η αγωγή (Σχολειολογία)
Τα σχολικά διδακτήρια. Συστήματα οικοδομής διδακτηρίων. Τα διάφορα εξαρτήματα του διδακτηρίου. Ο αερισμός του διδακτηρίου. Ο σχολικός κήπος. Τα έπιπλα της κάθε αίθουσας διδασκαλίας. Τα έργα του διευθυντή του σχολείου. Ο διευθυντής και ο Σύλλογος των δασκάλων. Το ωρολόγιο Πρόγραμμα. Γυμναστικά και μουσικά απογεύματα. Απογεύματα εργασίας. Ο χωρισμός των μαθητών σε ομάδες. Παιδαγωγική Επιτροπή. Συνεκπαίδευση των δύο φυλών. Το πνεύμα και ο ρυθμός της λειτουργίας του σχολείου. Η πειθαρχία και οι ποινές. Μαθητικοί σύλλογοι
19. Ο παιδαγωγός
Ο εκπαιδευτικός σαν απλός δάσκαλος και σαν παιδαγωγός. Ο εκπαιδευτικός στην αστική και στη σοσιαλιστική κοινωνία. Η μόρφωση του δασκάλου στη σοσιαλιστική κοινωνία. Ο λειτουργός της Μέσης και της Δημοτικής Εκπαίδευσης. Αγάπη του δασκάλου προς το επάγγελμα του και προς τα παιδιά. Οι δάσκαλοί μας σήμερα. Ο δάσκαλος παράδειγμα στους μαθητές του. Ο δάσκαλος και η οικογένεια
20. Ο μαθητής παράγοντας της αγωγής
Συνεργασία δασκάλου και μαθητή. Ο ενεργητικός ρόλος του μαθητή στη διδασκαλία και την αγωγή. Μεταφορά του κέντρου της εργασίας του σχολείου από το δάσκαλο στο μαθητή. Η διδασκαλία στα χέρια των μαθητών. Συμπλήρωση της σχολικής εργασίας από πορίσματα ελεύθερης έρευνας των μαθητών. Σεβασμός προς τη γνώμη του μαθητή. Συζήτηση των ζητημάτων του σχολείου ανάμεσα στους μαθητές και το διδακτικό προσωπικό κ.λ.π.
21. Η οργάνωση της νεολαίας και η αγωγή
Η «κίνηση των νέων» στη Γερμανία. Η σοσιαλιστική οργάνωση της νεολαίας (Κομσομόλ) στη Ρωσία. Η ίδρυση της ΕΠΟΝ. Η νεολαία και το σχολείο. Εκπολιτιστικό τμήμα της νεολαίας. Έργα του Εκπολιτιστικού Τμήματος
ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ. ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ
22. Σύντομη ανασκόπηση της εξέλιξης της παιδαγωγικής σκέψης
Η παιδαγωγική σκέψη μέσα στην εξέλιξη του ανθρώπινου γένους. Η αγωγή στην αρχαία Ελλάδα. Ο Όμηρος και το ιδανικό της «αρετής». Σοφιστές - Πλάτων και το ιδανικό του καλός καγαθός. Η μεσαιωνική αγωγή και το κληρικαλιστικό ιδανικό. Η αγωγή στη Νέα εποχή. Η αγωγή σήμερα. Η ζωή και το έργο των μεγάλων παιδαγωγών
1. Η αγωγή στην αρχαία Ελλάδα
α) Ο Όμηρος
β) Σοφιστές και Πλάτων
2. Η αγωγή στο Μεσαίωνα
3. Νέα εποχή
α) Άμος Κομένιος
β) Ερρίκος Πεσταλότσι
γ) Λέων Τολστόι
4. Η σοβιετική παιδαγωγική
δ) Β.Ι. Λένιν
ε) Ν.Κ. Κρούπσκαγια
στ) Α.Σ. Μακάρενκο
ζ) Δημήτρης Γληνός
Βοηθήματα

Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Μπάτσης Δ. Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα



Μπάτσης Δ. Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα DJVU Περιεχόμενα με συνδέσμους
ή
Μπάτσης Δ. Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα DJVU Περιεχόμενα με συνδέσμους


Εισαγωγή στη Β' Έκδοση
Δυο λόγια
Πρόλογος Ν. Κατσίκι
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Α'. Η αναγκαιότητα για τη δημιουργία βαρειάς μεταλλουργικής και χημικής βιομηχανίας
Β'. Οι τεχνικοί και οικονομικοί όροι για τη δημιουργία μεταλλουργικής και χημικής βιομηχανίας. Οι ανάγκες της εσωτερικής αγοράς για τα προϊόντα τους
1. Οι τεχνικοί όροι
2. Οι οικονομικοί όροι
3. Οι ανάγκες της εσωτερικής κατανάλωσης
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ. Η ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΛΟΥΤΟΠΑΡΑΓΩΓΙΚΩΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗΣ ΒΑΣΗΣ ΚΑΙ ΒΑΡΕΙΑΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ
Α'. Το ενεργειακό δυναμικό και η ενεργειακή βάση
I. Λιγνίτες
1. Αποθέματα. Εξόρυξη. Παραγωγή λιγνίτη
2. Χρησιμοποίηση και αξιοποίηση του λιγνίτη
3. Οι βάσεις για μια σωστή αντιμετώπιση του λιγνιτικού
II. Υδρενεργειακή αξιοποίηση
1. Πήγες ενεργείας. Γενικά χαρακτηριστικά μελέτης και εκμετάλλευσής τους ως τα σήμερα
2. Το ενεργειακό διαθέσιμο των υδραυλικών μας δυνάμεων
3. Τεχνικά έργα για την ενεργειακή αξιοποίηση
4. Το κόστος των υδραυλικών έργων
5. Κόστος και τιμή της ηλεκτρενέργειας
6. Κατανομή της ηλεκτρενέργειας
α) Τα τελευταία πριν τον πόλεμο χρόνια
β) Προτάσσεις για την κατανομή της ηλεκτρενέργειας
7. Νομικό καθεστώς εκμετάλλευσης των υδραυλικών δυνάμεων
8. Τα ξένα σχέδια για το ενεργειακό
9. Η λύση του ενεργειακού στο πλαίσιο της λαϊκής ανοικοδόμησης
Β'. Η κατασκευή και λειτουργία βαρειάς μεταλλουργικής και χημικής βιομηχανίας
I. Μεταλλουργία
1. Σιδηρομεταλλουργία και Χαλυβουργία
α) Τεχνικές προϋποθέσεις και οικονομική σημασία του κλάδου
β) Μέθοδος λειτουργίας. Απαιτούμενη ενέργεια. Εγκαταστάσεις
2. Μεταλλουργία αλουμίνιου
α) Οικονομική σημασία. Προϋποθέσεις λειτουργίας
β) Η λειτουργία της μεταλλουργίας του αλουμίνιου
γ) Ενέργεια
δ) Γεωγραφική τοποθέτηση. Εγκαταστάσεις
3. Μεταλλουργία μαγνησίου
α) Οικονομική σημασία. Τεχνικοί όροι
β) Η λειτουργία της μεταλλουργίας του μαγνησίου
γ) Εγκαταστάσεις
4. Μεταλλουργία χρωμίου, μαγγανίου, νικελίου και άλλων μετάλλων
α) Μεταλλουργία χρωμίου
β) Μεταλλουργία μαγγανίου
γ) Μεταλλουργία νικελίου
δ) Άλλες δυνατότητας μεταλλουργικής βιομηχανίας
II. Χημική βιομηχανία
1. Βιομηχανία αζώτου και λιπασμάτων
α) Σημασία του κλάδου για την ελληνική οικονομία
β) Λειτουργία της βιομηχανίας αζώτου
γ) Εγκαταστάσεις της βιομηχανίας αζώτου
2. Βιομηχανία καυστικής και ανθρακικής σόδας, χλωριούχων προϊόντων, χαρτοπολτού και ανθρακασβέστιου
α) Βιομηχανία καυστικής σόδας, ανθρακικής σόδας και χλωριούχων προϊόντων. Βιομηχανία χαρτοπολτού
β) Βιομηχανία ανθρακασβέστιου
3. Βιομηχανία τσιμέντου
III. Το οικονομικό πλαίσιο και η μορφή οργάνωσης για τη λειτουργία των κλάδων της βαρειάς βιομηχανίας
1. Η τοποθέτηση του ζητήματος
2. Η δράση του ξένου κεφαλαίου
3. Τα σχέδια των ξένων οικονομικών οργανισμών
4. Συμπεράσματα και προτάσσεις
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ. ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΒΑΡΕΙΑΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ
Α'. Γενικοί όροι και ειδικές προϋποθέσεις
I. Οι κατευθύνσεις και τα γενικά μέτρα για την μετάπλαση της οικονομίας
II. Τα ειδικά οικονομικά μέτρα για την αποκατάσταση και ανασυγκρότηση
Β'. Σχεδιασμένη οικονομία και εκβιομηχάνιση
I. Το σχέδιο στη σοσιαλιστική οικονομία
II. Η σχεδιασμένη οικονομία και η εκβιομηχάνιση στην άμεση μεταβατική περίοδο. Η βαρειά βιομηχανία ένα από τα βασικά καθήκοντα
1. Η ανασυγκρότηση και μετάπλαση της οικονομίας
2. Η εκβιομηχάνιση και η βαρειά βιομηχανία στην περίοδο της ανασυγκρότησης
3. Η εκβιομηχάνιση σε μεγάλη κλίμακα και η πιο πέρα ανάπτυξη της βαρειάς βιομηχανίας
Γ'. Το πρώτο σχέδιο για τη θεμελίωση της βαρειάς βιομηχανίας και η προοπτική για την παραπέρα σχεδιασμένη ανάπτυξη των κλάδων της
I. Η ενεργειακή βάση
1. Ενεργειακό δυναμικό. Ενεργειακό διαθέσιμο και ενεργειακά ανάγκες. Η κατανομή της κατανάλωσης πριν τον πόλεμο. Προτάσεις για τη μελλοντική διαμόρφωση των ενεργειακών καταναλώσεων
2. Συστηματική συγκρότηση και οργάνωση για την παραγωγή, τη διανομή και την κατανάλωση της ενέργειας
α) Η αντιορθολογική ενεργειακή παραγωγή και κατανάλωση πριν τον πόλεμο στην Ελλάδα
β) Οι γενικές αρχές και η μέθοδος για τη συστηματική οργάνωση της ενεργειακής οικονομίας
γ) Οι τεχνικές λύσεις που προτείνονται για την οργάνωση της ενεργειακής οικονομίας στην Ελλάδα
δ) Κριτική στις λύσεις που προτείνονται
ε) Βασικές αρχές για τη συστηματική οργάνωση της ελληνικής ηλεκτρικής οικονομίας
στ) Το ενιαίο εθνικό δίχτυ. Η γεωγραφική κατανομή των πηγών. Τα χρονικά στάδια για την κατασκευή και την ανάπτυξη των συγκροτημάτων της ενεργειακής βάσης
II. Η Θεμελίωση και η ανάπτυξη των κλάδων της βαρειάς βιομηχανίας
1. Ο γενικός προσανατολισμός
2. Η χρονική και η γεωγραφική κλιμάκωση
α) Τα στάδια της ανάπτυξης
β) Βασικές αρχές για τη χρονική κλιμάκωση
γ) Η γεωγραφική κατανομή των παραγωγικών δυνάμεων στη θεωρία. Η εφαρμογή της στη γεωγραφική κατανομή και στο ενιαίο της συγκρότησης των κλάδων της βαρειάς βιομηχανίας
III. Η βαρειά βιομηχανία βασικός συντελεστής στην εσωτερική οργανική ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας
1. Η οικονομική αποδοτικότητα των κλάδων της βαρειάς βιομηχανίας και η αύξηση του συνολικού κοινωνικού εισοδήματος
α) Συνολικό εισόδημα από τη βαρειά βιομηχανία
β) Η διαμόρφωση του εισοδήματος των άλλων κλάδων της οικονομίας. Υπολογισμός για την πιθανή αύξησή του. Συνολικό πρόσθετο εισόδημα
2. Παραγωγικότητα και οικονομική αποδοτικότητα της βαρειάς βιομηχανίας. Πλατειά αναπαραγωγή και συσσώρευση. Καθαρό εισόδημα
α) Μέθοδος για τον υπολογισμό
β) Συμπεράσματα και παρατηρήσεις από τον υπολογισμό του κόστους, του καθαρού εισοδήματος και της παραγωγικότητας
3. Η επίδραση από τη δημιουργία βαρειάς βιομηχανίας στη διάρθρωση και στην ανάπτυξη της οικονομίας
α) Η βαρειά βιομηχανία στον καπιταλισμό και στο σοσιαλισμό
β) Η διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας και η βαρειά βιομηχανία
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ. ΕΚΒΙΟΜΗΧΑΝΙΣΗ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ
Α'. Εκβιομηχάνιση, εθνικό εισόδημα και παραγωγική ανάπτυξη
I. Η τοποθέτηση και το ιστορικό του ζητήματος
1. Για τη βιωσιμότητα γενικά
2. Το ιστορικό της συζήτησης και οι θεωρίες που αρνιούνται τη βιωσιμότητα
II. Η εσωτερική αγορά
1. Η γενική τοποθέτηση
2. Συμπεράσματα για την ελληνική οικονομία
III. Η οργανική ανάπτυξη του παραγωγικών και του οικονομικού δυναμικού. Παραγωγικότητα της βαρειάς βιομηχανίας. Κοινωνικό εισόδημα και συσσώρευση
1. Δυνατότητες ανεμπόδιστης παραγωγικής ανάπτυξης της βαρειάς βιομηχανίας. Το πρόσθετο ολικό εισόδημα και η αύξησή του
2. Η παραγωγικότητα της βαρειάς βιομηχανίας. Το καθαρό εισόδημα από τη βαρειά βιομηχανία και η αύξηση του εθνικού εισοδήματος. Το κριτήριο για την παραγωγικότητα. Λαθεμένες συγκρίσεις με την αγροτική πρόσοδο. Κριτική τους
α) Πως τοποθετούν το ζήτημα
β) Ανάλυση και σχηματισμός της αξίας. Μέρη που την αποτελούν
γ) Καθαρό εισόδημα και μέθοδος υπολογισμού για την παραγωγικότητα
δ) Οι συγκρίσεις βιομηχανικής και αγροτικής προσόδου
ε) Η αγροτική οικονομία μέσα στις σημερινές συνθήκες. Βασικές διαπιστώσεις για την οργανική σύνθεση, την καθαρή πρόσοδο και την παραγωγικότητα
στ) Συμπεράσματα για την παραγωγικότητα, την οργανική σύνθεση και το ποσοστό καθαρού εισοδήματος της αγροτικής οικονομίας στη χώρα μας, μέσα στις σημερινές συνθήκες
ζ) Κριτική στις «συγκρίσεις» της παραγωγικότητας βιομηχανικής και αγροτικής προσόδου. Κριτική στη θεωρία για το «αναγκαίον υπόβαθρον»
3. Το «επιχείρημα» για τη μεγάλη απασχόληση. Απασχόληση, απαθλίωση και παραγωγική αποτελμάτωση
4. Συμπεράσματα
Β'. Το δυναμικό και οι πόροι της ελληνικής οικονομίας για την εκβιομηχάνιση. Η εξωτερική οικονομική πολιτική
I. Η εκτίμηση του δυναμικού
1. Τα στοιχεία για την εκτίμηση του δυναμικού
2. Η μέθοδος που ακολουθούν για την εκτίμηση του δυναμικού και η κριτική της
3. Το δυναμικό της οικονομίας και οι τοποθετήσεις παραγωγικού κεφαλαίου στο σχέδιο για την εκβιομηχάνιση
α) Το οικονομικό δυναμικό και η χρηματοδότηση
β) Ενδείξεις για την εκτίμηση του δυναμικού της οικονομίας στις συνθήκες της προπολεμικής περιόδου
γ) Η εκτίμηση του δυναμικού μέσα στην προοπτική του σχεδίου για την εκβιομηχάνιση
II. Οι πόροι για τη χρηματοδότηση
1. Η άμεση ανάγκη για διαθέσιμα κεφάλαια
2. Πως τοποθετούν το ζήτημα της χρηματοδότησης μέσα στο σχέδιο ανασυγκρότησης. Κριτική της μεθόδου
α) Η «επίσημη άποψη»
β) Η κριτική της
γ) Οι κατευθύνεις για τη λύση του ζητήματος της χρηματοδότησης
III. Η εξωτερική οικονομική πολιτική
1. Το ζήτημα γενικά
2. Ο μονόπλευρος προσανατολισμός, η κυριαρχική δράση του ξένου κεφαλαίου και η οικονομική υποδούλωση
3. Η ελληνική οικονομία και η νοτιοανατολική Ευρώπη
4. Η ουδετερότητα και η διεθνής συνεργασία στο πλαίσιο της εθνικής ανεξαρτησίας
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ I. Προσθήκες και παρατηρήσεις
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ II. Πίνακες
Πίνακες εκτός κειμένου 1-50, με χωριστή αρίθμηση
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ III. Βιβλιογραφία
Χειρόγραφοι πίνακες

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

Λούκατς Γκ. Νίτσε, κάτω από το φως του μαρξισμού





Λούκατς Γκ. Νίτσε, κάτω από το φως του μαρξισμού DJVU
ή
Λούκατς Γκ. Νίτσε, κάτω από το φως του μαρξισμού DJVU


ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Δεν είναι ασφαλώς, δυνατόν, μέσα στα περιορισμένα πλαίσια ενός προλογικού σημειώματος, να κάνουμε λόγο για το έργο και την προσωπικότητα πνευματικών μορφών όπως του Φρειδερίκου Νίτσε και του Γκέοργκ Λούκατς, που το πέρασμά τους άφησε βαθύτατα ίχνη στον κόσμο των ιδεών. Μια τέτοια φιλοδοξία, εξάλλου, έχουμε τη γνώμη πως θ’ αποδεικνυόταν υπέρτερη των δυνάμεών μας και θα κατέληγε, σίγουρα, στη στείρα επανάληψη απόψεων που διατυπώθηκαν από έγκυρους μελετητές του έργου τόσο του Νίτσε, του φιλοσόφου που ύμνησε τη σκληρότητα κι εχλεύασε όλες τις καθιερωμένες αξίες της εποχής του, όσο και του Λούκατς, του κορυφαίου φιλοσόφου των χρόνων μας, που θεωρείται ο μόνος πρωτότυπος μετά το Λένιν μαρξιστής στοχαστής. Είμαστε, συνεπώς, υποχρεωμένοι να περιοριστούμε, κατ’ ανάγκην, στην παρουσίαση του κειμένου, που, σε μετάφραση, δίνουμε στη δημοσιότητα σήμερα.
Θα πρέπει, νομίζουμε, κατ’ αρχήν, να σημειωθεί ότι ο «Νίτσε» δεν αποτελεί μια μονογραφία, ένα αυτοτελές έργο του Λούκατς. Είναι τμήμα, μονάχα, ένα κεφάλαιο (το τρίτο) του μνημειώδους έργου του «Η καταστροφή του λογικού» (τίτλος του γερμανικού πρωτοτύπου: «ZERSTÖRUNG DER VERNUNFT»), που πραγματεύεται την ιστορία της ρασιοναλιστικής γερμανικής φιλοσοφίας. Το βιβλίο περιλαμβάνει, ακόμα, ένα κεφάλαιο αφιερωμένο στη γερμανική κοινωνιολογία κι άλλο ένα αφιερωμένο στον κοινωνικό δαρβινισμό και συνοδεύεται από έναν πολυσέλιδο πρόλογο, στον όποιο «ο λαός του Ντύρερ και του Τόμας Μύνστερ, του Γ καίτε και του Καρλ Μαρξ» προτρέπεται ν’ απελευθερωθεί από την επαίσχυντη κληρονομιά τού ιρρασιοναλιομού, μια κληρονομιά που κορυφώνεται με τις δολοφονικές παραφροσύνες του Γ' Ράιχ.
«Η καταστροφή του λογικού» δεν έχει σαν σκοπό της. όπως γράφει ο Λούκατς, να γίνει μια ιστορία, ή, έστω, ένα απλό εγχειρίδιο της «αντιδραστικής» φιλοσοφίας. Αντικείμενό της έχει το φαινόμενο του ιρρασιοναλιομού, που βασικά χαρακτηριστικά του είναι η υποτίμηση του νου και του λογικού και η άμετρη, αντιστοίχως, υπερτίμηση της ενόρασης, μια αριστοκρατική θεωρία της γνώσης, η απόρριψη της ιδέας της ιστορικής προόδου της κοινωνίας, η δημιουργία μύθων. Ο ιρρασισναλιομός, υποστηρίζει ο Λούκατς, αντιπροσωπεύει την κυρίαρχη κατεύθυνση της αστικής φιλοσοφίας και αποτελεί μιαν από τις θεμελιώδεις τάσεις της. Στην «Καταστροφή του λογικού» δεν πρόκειται, βέβαια, να παρακολουθήσουμε μια λεπτομερειακά εξαντλητική μελέτη του ιρρασιοναλιστικού φαινομένου, απλώς, μας δίνεται στις σελίδες της ανάγλυφη η κύρια γραμμή της ανάπτυξής του, μέσω της ανάλυσης των πιο σημαντικών και πιο τυπικών εκπρόσωπων του. Η κύρια αυτή γραμμή δεν είναι άλλη από την αντιδραστική απάντηση που δίνει η αστική φιλοσοφία στα μεγάλα ιστορικά προβλήματα που τέθηκαν από -τις αρχές του αιώνα μας.
Κλασική χώρα του ιρρασιοναλιομού, για το Λούκατς, είναι η Γερμανία του XIX και του XX αιώνα. Η Γερμανία των δυο τελευταίων τούτων αιώνων είναι, κατά το Λούκατς, ο γεωγραφικός χώρος όπου ο ιρρασιοναλισμός γνώρισε την πιο ιδιόμορφη και την πιο πλατειά ανάπτυξη και όπου, συνεπώς, μπορούμε να τον μελετήσουμε καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Ξεκινώντας από τη σωστή αυτή θέση ο Λούκατς, μας δείχνει τους δρόμους από τους όποιους πέρασε η Γερμανία, στον τομέα της Φιλοσοφίας, για να φτάσει, χειραγωγούμενη από τον ιρρασιοναλισμό, στο Χίτλερ. και μας δείχνει, ακόμη, πως οι φιλοσοφικές διαμορφώσεις, που, καθεαυτές, δεν είναι παρά οι αφηρημένες αντανακλάσεις της πραγματικής εξέλιξης, μπόρεσαν να επισπεύσουν την πορεία της Γερμανίας προς το χιτλερισμό.
Ο Λούκατς δεν παύει να τονίζει στο έργο του ότι η ιστορία της φιλοσοφίας, όπως ακριβώς και η ιστορία της τέχνης και της λογοτεχνίας, δεν είναι απλώς μια ιστορία των φιλοσοφικών ιδεών, ούτε μια ιστορία μονάχα των φιλοσόφων. Τα προβλήματα και η κατεύθυνση των λύσεων στη φιλοσοφία, υποστηρίζει ο Λούκατς, δίνονται από την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, από την εξέλιξη της κοινωνίας και από το πλάτος των ταξικών αγώνων. Οι βασικές γραμμές όλων των φιλοσοφιών δεν αποκαλύπτονται παρά ύστερα από τη μελέτη αυτών των αλληλοεπιδρώμενων πρωταρχικών δυνάμεων. Μόνο με την επίμονη χρησιμοποίηση αυτής της ερευνητικής μεθόδου, γράφει ο Λούκατς, μπορούμε, να ξεχωρίσουμε τα σημαντικά ζητήματα, που το ενδιαφέρον τους είναι διαρκές, από τις ασήμαντες λεπτομέρειες, και να φτάσουμε στην αποκάλυψη της πραγματικής σημασίας της φιλοσοφίας.
Βασικό σταθμό στην εξέλιξη του γερμανικού, άλλα και του διεθνούς ιρρασιοναλισμού θεωρεί ο Λούκατς το Φρειδερίκο Νίτσε. Ενδεικτικό της αποφασιστικής και βαρύνουσας σημασίας του Nίτσε για τον ιρρασιοναλισμό αποτελεί το γεγονός ότι είναι ο μόνος φιλόσοφος στον οποίο, όπως είπαμε στην αρχή, αφιερώνει ο Λούκατς ένα ολόκληρο κεφάλαιο και τις περισσότερες σελίδες απ’ οποιονδήποτε άλλο φιλόσοφο ή στοχαστή του αστικού στρατοπέδου. Ο Νίτσε είναι, κατά το Λούκατς, ο θεμελιωτής του ιρρασιοναλιαμού της ιμπεριαλιστικής περιόδου, που τα σπέρματα των ιδεών του ανευρίσκονται διάσπαρτα στα έργα όλων των μετανιτσεΐκών ιρρασιοναλιστών φιλοσόφων. Πανομοιότυπες ή παραλλαγμένες τις ιδέες του Νίτσε ανευρίσκει ο Λούκατς στην «ιδεολογία» του εθνικοσοσιαλισμού, που είχε αναγάγει σε άρθρο πίστης της πολιτικής του το νόμο της ζούγκλας. Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που γίνεται λόγος για τη συγγένεια της «ιδεολογίας» του εθνικοσοσιαλισμού με τη νιτσεΐκή φιλοσοφία, παρ’ όλο ότι βρέθηκαν συγγραφείς και στοχαστές μεγάλης αξίας και κύρους, όπως, λόγου χάρη, ο Στέφαν Τσβάιχ, που, ούτε λίγο ούτε πολύ, ονόμασε το Νίτσε «παιδαγωγό της λευτεριάς» και παρ’ όλο ότι, τα τελευταία χρόνια, βρέθηκαν μαρξιστές που επεχείρησαν να συμφιλιώσουν τη μαρξιστική φιλοσοφία με το νιτσεϊκό κόσμο ιδεών, ανακαλύπτοντας κοινά σημεία ανάμεσα στις δύο φιλοσοφίες. Η άξια της μελέτης του Λούκατς για το Νίτσε συνίσταται, κατά τη γνώμη μας, στο ότι, πρώτος αυτός, επιχείρησε να ρίξει φως. χρησιμοποιώντας τη μαρξιστική μεθοδολογία και αντλώντας επιχειρήματα από το ίδιο το έργο του Νίτσε, στις σχέσεις της φιλοσοφίας του με την εθνικοσοσιαλιστική «φιλοσοφία». Ίσως θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς ότι το κεφάλαιο για το Νίτσε, αποκομμένο από το σύνολο της αλληλουχίας των σκέψεων της «Καταστροφής του λογικού», υφίσταται μια σοβαρή μείωση της σημασίας του από άποψη λειτουργικότητας. Η παρατήρηση. ωστόσο, έχουμε τη γνώμη ότι είναι αβάσιμη, πρώτ’ απ’ όλα γιατί το ιρρασιοναλιστικό στοιχείο αποτελεί το θεμέλιο λίθο της νιτσεϊκής φιλοσοφίας και δεύτερο γιατί, στην προσπάθειά του να τεκμηριώσει τις διαπιστώσεις του και τα συμπεράσματα του ο Λούκατς για καθετί πού σχετίζεται με το ιρρασιοναλιστικό στοιχείο της φιλοσοφίας του Νίτσε, αναγκάζεται να φέρει στην επιφάνεια όλες σχεδόν τις όψεις της φιλοσοφίας του, πράγμα που προσδίδει στη μελέτη του μιαν αναμφισβήτητη πληρότητα.
Ο αξέχαστος Δημήτρης Γληνός, ο σοφός δάσκαλος που τόσα του χρωστά η διανόηση του τόπου μας, σ’ ένα λαμπρό μελέτημά του για το Νίτσε, που προτάσσεται σαν εισαγωγή στη μετάφραση από τον ίδιο στη γλώσσα μας της «Γενεαλογίας της ηθικής», επιχειρώντας να εντοπίσει τους βασικούς παράγοντες πού διαμόρφωσαν το έργο και τη φιλοσοφία του δημιουργού του «Ζαρατούστρα», διατύπωνε ορισμένα καίρια και πολυσήμαντα ερωτήματα: «Οι πόθοι και τα ιδανικά» του Νίτσε. έλεγε, «είταν άραγε απλή νοσταλγία ενός περασμένου κόσμου από μιαν αριστοκρατία που έβλεπε τον εαυτό της να παραμερίζεται από τα εξισωτικά ιδανικά της μεγάλης μάζας; Είταν η νοσταλγία της επιστροφής στη φεουδαρχία, που παραμεριζόταν από το ανέβασμα της αστικοδημοκρατικής μάζας; Ή πολύ περισσότερο είταν οι πόθοι και τα ιδανικά τούτα η δυναμική προβολή ενός νέου κόσμου που εξορμούσε για την κατάχτηση της ζωής; Στάθηκε ο Νίτσε ένας νοσταλγός ή ένας προφήτης; Ο Γληνός υπεστήριζε ότι ο καιρός που είχε περάσει από το θάνατο του Νίτσε ως την εποχή που έγραφε τη μελέτη του, δηλαδή ως το 1941, καθώς και οι τεράστιες πολιτικοκοινωνικές συγκρούσεις που γέμισαν το διάστημα αυτό, έδιναν ακόμη, τότε, διφορούμενη απάντηση στα ερωτήματά του. Είναι αλήθεια, συνέχιζε ο Γληνός, ότι από ένα βιβλίο που είχε βγάλει, τότε, η αδελφή του Γερμανού φιλοσόφου Ελιζαμπέττα Φέρστερ - Νίτσε με τον τίτλο «Προφητείες και λόγοι του Νίτσε για έθνη και φυλές», φαινόταν ότι τα ιδανικά του αντιστοιχούσαν με κάποια πολύ δυνατά ρεύματα του καιρού εκείνου (τα ρεύματα του φασισμού και του ναζισμού), παρ’ όλ’ αυτά, όμως, «για την οριστική απάντηση, κατέληγε ο Γληνός, χρειάζεται μια βαθύτερη ανάλυση που δε μπορεί να γίνει τώρα και κάποιο πέρασμα καιρού. Ως τόσο το ερώτημα μένει ακέραιο. Στάθηκε ο Νίτσε ένας νοσταλγός ή ένας προφήτης;» Αν ζούσε σήμερα ο Γληνός και είχε υπόψη του τα όσα γράφει για το Νίτσε ο Λούκατς, θα είχε, ασφαλώς, δώσει στα ερωτήματά του τη σωστή απάντηση: Όχι, οι πόθοι και τα ιδανικά που προέβαλε στο έργο του ο Νίτσε δεν είταν η απλή νοσταλγία ενός περασμένου κόσμου από μιαν αριστοκρατία που έβλεπε τον εαυτό της να παραμερίζεται από τα εξισωτικά ιδανικά της μεγάλης μάζας, ούτε η νοσταλγία της επιστροφής στη φεουδαρχία που παραμεριζόταν από το ανέβασμα της αστικοδημοκρατικής μάζας. Ο Νίτσε είταν ένας προφήτης, όχι, όμως. ο προφήτης ενός κόσμου που εξορμούσε για την κατάχτηση της ζωής, άλλα ο προφήτης ενός κόσμου που έκλεινε μέσα του το ζόφο και την καταστροφή, το θάνατο και τον πόνο.
Απρίλης 1959
Ξ.I.К.

Σάββατο 3 Αυγούστου 2013

Χέγκελ. Επιστήμη της Λογικής. [Η μεγάλη λογική] τ. Α΄ - Η διδασκαλία περί του είναι




Διαγράψαμε τους συνδέσμους από την παρούσα ανάρτηση μετά από επικοινωνία του εκδότη με αναγνώστη του blog, ο οποίος και μας μετέφερε τη βούληση του πρώτου να προβούμε σε αυτήν την ενέργεια λόγω πνευματικών δικαιωμάτων.
Υ.Γ. Ευτυχώς κάποιοι άλλοι εκδότες αξιοποιούν ευκαιρίες που τους δίνονται, αφού βλέπουν ότι οφελούνται παρά ζημιώνονται από τέτοιες προσπάθειες.


ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ TOΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ
Ι. Τι είναι η Επιστήμη της Λογικής;
ΙΙ. Τι είναι η Λογική του Είναι;
ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ
ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ Η ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ
ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΜΟΣ. Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ
Πρόλογος στην πρώτη έκδοση
Πρόλογος στη δεύτερη έκδοση
ΕΙΣΑΓΩΓΗ. Γενική έννοια της Λογικής
Γενική διαίρεση της Λογικής
ΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ. Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ
Με τι πρέπει να γίνεται το ξεκίνημα της επιστήμης;
Γενική διαίρεση του Είναι
ΠΡΩΤΟ ΤΜΗΜΑ. ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ (ΠΟΙΟΤΗΤΑ)
Πρώτο κεφάλαιο. ΕΙΝΑΙ
Α. [Είναι]
Β. Μηδέν
C. Γίγνεσθαι
1. Ενότητα του Είναι και του Μηδενός
Παρατήρηση 1
Παρατήρηση 2
Παρατήρηση 3
Παρατήρηση 4
2. Βαθμίδες του γίγνεσθαι
3. Πράξη αναίρεσης του γίγνεσθαι
Παρατήρηση
Δεύτερο κεφάλαιο. ΤΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ
Α. Το προσδιορισμένο-Είναι ως τέτοιο
a. Το προσδιορισμένο-Είναι εν γένει
b. Ποιότητα
Παρατήρηση
c. Κάτι
Β. Η περατότητα
a. Κάτι και ένα άλλο
b. Προσδιορισμός, σύσταση και όριο
c. Η περατότητα
α. Η αμεσότητα της περατότητας
β. Ο φραγμός και το δέον
Παρατήρηση
γ. Μετάβαση του πεπερασμένου μέσα στο άπειρο
C. Η απειρότητα
a. Το άπειρο εν γένει
b. Αλληλοπροσδιορισμός του πεπερασμένου και του απείρου
c. Η καταφατική απειρότητα
Η μετάβαση
Παρατήρηση 1
Παρατήρηση 2
ΠΙΝΑΚΑΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΟΡΩΝ ΚΑΙ ΕΝΝΟΙΩΝ

Τρίτη 16 Απριλίου 2013

Μαρξ Κ. Εμπόρευμα και χρήμα


Διαγράψαμε τους συνδέσμους από την παρούσα ανάρτηση μετά από επικοινωνία του εκδοτικού οίκου, ο οποίος και μας μετέφερε τη βούλησή του να προβούμε σε αυτήν την ενέργεια λόγω πνευματικών δικαιωμάτων.
Υ.Γ. Ευτυχώς κάποιοι άλλοι εκδότες αξιοποιούν ευκαιρίες που τους δίνονται, αφού βλέπουν ότι ωφελούνται παρά ζημιώνονται από τέτοιες προσπάθειες.


ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Εισαγωγή
Δυό λόγια για τη μετάφραση
Πρόλογος
Σημειώσεις τον μεταφραστή
Το Κεφάλαιο. Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας. Βιβλίο Πρώτο: Η διαδικασία παραγωγής του κεφαλαίου. Κεφάλαιο πρώτο: Εμπόρευμα και χρήμα
1) Το εμπόρευμα
2) Η διαδικασία ανταλλαγής των εμπορευμάτων
3) Το χρήμα ή η κυκλοφορία των εμπορευμάτων
Α. Μέτρο των αξιών
Β. Μέσο κυκλοφορίας
a) Η μεταμόρφωση των εμπορευμάτων
b) Η κυκλοφορία του χρήματος
c) Το κέρμα. Το σημείο της αξίας
C. Χρήμα
a) Αποθησαυρισμός
b) Μέσο πληρωμής
c) Παγκόσμιο χρήμα
Σημειώσεις του μεταφραστή
Παράρτημα στο Κεφάλαιο 1,1.: Η αξιακή μορφή
Σημειώσεις τον μεταφραστή

Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013

Κυκλοφόρησε 2η βελτιωμένη έκδοση του βιβλίου του Β.Α. Βαζιούλιν: «Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ»




Κυκλοφόρησε 2η βελτιωμένη έκδοση του βιβλίου του Β.Α. Βαζιούλιν: «Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ» από τις εκδόσεις ΚΨΜ,

με επίμετρο επικαιροποίησης της συμβολής της στην εποχή και στη συγκυρία, απ' τη σκοπιά του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος.




Αντί προλόγου του Δημήτρη Πατέλη. Οι δρόμοι της κοινωνικής θεωρίας και μεθοδολογίας. Από τον κλασικό μαρξισμό, στη Λογική της Ιστορίας.
Προς τον έλληνα αναγνώστη.
Εισαγωγή.
Μέρος I. Η μεθοδολογία διερεύνησης της ανάπτυξης της κοινωνίας ως «οργανικού όλου».
Μέρος II. Η δομή της κοινωνίας.
Κεφάλαιο πρώτο. Η απλούστατη σχέση της κοινωνίας ως διαδικασία. Η διάρθρωση της απλούστατης σχέσης.
Κεφάλαιο δεύτερο. Μετάβαση από την απλούστατη σχέση στην ουσία της κοινωνίας.
Κεφάλαιο τρίτο. Η ουσία της κοινωνίας.
1. Εργασία και παραγωγή ως διαδικασία ανταλλαγής ύλης μεταξύ ανθρώπου και φύσης.
2. Οι σχέσεις παραγωγής (εργασιακές σχέσεις).
Κεφάλαιο τέταρτο. Φαινόμενο και πραγματικότητα της ανθρώπινης κοινωνίας. Η κοινωνική συνείδηση και οι μορφές της. Το εποικοδόμημα. Οι άνθρωποι ως προσωπικότητες.
Μέρος III. Η διαδικασία της ιστορικής ανάπτυξης της κοινωνίας.
Κεφάλαιο πρώτο. Η αρχή της διαδικασίας της ιστορικής ανάπτυξης της κοινωνίας και η πρωταρχική εμφάνιση της κοινωνίας.
Κεφάλαιο 2. Η διαμόρφωση της ανθρώπινης κοινωνίας.
1. Η αρχική περίοδος της διαμόρφωσης της ανθρώπινης κοινωνίας. Ο δουλοκτητικός κοινωνικοοικονομικός σχηματισμός.
2. Η δεύτερη περίοδος της διαμόρφωσης της ανθρώπινης κοινωνίας, η περίοδος της ανάπτυξης της μεγάλης ιδιωτικής ιδιοκτησίας επί αναντίστοιχης εαυτής βάσης. Ο φεουδαρχικός κοινωνικοοικονομικός σχηματισμός.
3. Η ολοκλήρωση της διαμόρφωσης της ανθρώπινης κοινωνίας. Ο κεφαλαιοκρατικός κοινωνικοοικονομικός σχηματισμός.
Κεφάλαιο 3. Η ωριμότητα της ανθρώπινης κοινωνίας. Ο κομμουνισμός.
Επίλογος.
Επίμετρο του μεταφραστή Δ. Πατέλη στη δεύτερη ελληνική έκδοση της Λογικής της Ιστορίας.
Βιβλιογραφία.

Τρίτη 12 Μαρτίου 2013

Λένιν Β.Ι. Για την σοσιαλιστική οικοδόμηση (κείμενα 1917-1923)






Λένιν Β.Ι. Για την σοσιαλιστική οικοδόμηση (κείμενα 1917-1923) DJVU Περιεχόμενα με συνδέσμους
ή
Λένιν Β.Ι. Για την σοσιαλιστική οικοδόμηση (κείμενα 1917-1923) DJVU Περιεχόμενα με συνδέσμους



Προλογικό σημείωμα
Θα κρατήσουν άραγε οι μπολσεβίκοι την κρατική εξουσία;
Η οικονομία και η πολιτική στην εποχή της δικτατορίας του προλεταριάτου
Οι εκλογές για την συνταχτική συνέλευση και η δικτατορία του προλεταριάτου
Το ιστορικό του ζητήματος της δικτατορίας
Για τα συνδικάτα
Ακόμα μια φορά για τα συνδικάτα
X συνέδριο του ΚΚΡ (αποσπάσματα)
Για το φόρο σε είδος
Νέοι καιροί παλιά λάθη με νέα μορφή
Η τέταρτη επέτειος της Οκτωβριανής Επανάστασης
Για την Νέα Οκονομική Πολιτική
Για την σημασία του μαχόμενου υλισμού
XI συνέδριο του ΚΚΡ (αποσπάσματα)
Γράμμα προς το συνέδριο
Γ ια τον συνεταιρισμό
Για την επανάστασή μας
Κάλλιο λιγότερα και καλύτερα

Μαρξ Κ. Αποτελέσματα της άμεσης διαδικασίας παραγωγής



Βακαλιός Θ. Είναι και συνείδηση. Γνώση και αλήθεια






Βακαλιός Θ. Είναι και συνείδηση. Γνώση και αλήθεια DJVU Djvu OCR Περιεχόμενα με συνδέσμους
ή
Βακαλιός Θ. Είναι και συνείδηση. Γνώση και αλήθεια DJVU Djvu OCR Περιεχόμενα με συνδέσμους



ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΝΤΕΤΕΡΜΙΝΙΣΜΟΣ
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
ΗΘΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΔΗ
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ
ΕΠΙΛΟΓΟΣ